Nadat Ellington Strudwick het artikel publiceerde om de terugkomst van de koningin te eisen, kwam het volk massaal op straat om koning Silvio onder druk te zetten om het huisarrest van koningin Rachel op te heffen.

De betoging verliep vreedzaam maar de mensen gaven niet op. Zeven dagen op zeven, vierentwintig uur per dag stond een enorme massa betogers aan de poort van het koninklijk paleis.

De mensen werkten met een beurtrol en wisselden elkaar af. Dat gebeurde allemaal heel spontaan.

Het was toen al duidelijk dat meer en meer Burgasi Bakoeni-vriendelijk werden en de koningin steunden die een Bakoeni-meisje had geadopteerd. De noodzakelijke mentaliteitsverandering bij de Burgasi was eigenlijk toen al ingezet.

Vooral het feit dat koning Silvio de wet had goedgekeurd die stelde dat Bakoeni-kinderen om economische redenen bij hun ouders mochten worden weggehaald, stootte bij veel Burgasi op verontwaardiging en verzet. Bovendien werd de bende van de zwarte eenhoorn meer en meer actief.